technika taneczna - rozluźnienie ciała

Muzyka do pobrania - "Na piecu łoroł"

W pierwszej lekcji poświęconej metodologii zajmowaliśmy się rytmem parzystym. Tym razem weźmiemy na warsztat rytm nieparzysty. Jest on obecny m.in. w tańcach o rytmie mazurkowym czyli m.in. w kujawiakach i oberkach.

Rytmy mazurkowe są trudniejsze od polkowych ale ta trudność bierze się głównie z tego powodu, że nie jesteśmy osłuchani z tego typu melodiami.

Weźmy do naszego ćwiczenia melodię mazurka. Zanim zaczniemy ją tańczyć posłuchajmy jej kilka razy. Wyczujmy jej puls, posłuchajmy jak grają poszczególne instrumenty np. bęben. Jak bębnista stawia akcenty czyli gdzie mocniej uderza w skórę.

Ćwiczenie te tak jak i poprzednie do rytmu polki możemy robić w pojedynkę, w małym pomieszczeniu, jak również na dużej sali w gronie wielu osób. Wyobrażamy sobie, że ustawiamy się na linii koła, zwróceni twarzą w kierunku tańca „pod słońce”. Tworzony przez tańczących krok możemy od czasu do czasu przełamywać rozproszeniem tańczących osób po całej powierzchni parkietu. Możemy wówczas chodzić w różnych kierunkach, mijając się nawzajem. Tego typu działanie bardzo przydaje się do nauki orientacji w przestrzeni, po to byśmy będąc na prawdziwej potańcówce nie wpadali na siebie. 

W przygotowanym materiale filmowym zajmiemy się następującymi zagadnieniami:

- rozluźnieniem ciała

- sprężystością naszych kolan

- rozluźnienie i uruchomienie „osi obrotowej” w kręgosłupie.

> Więcej

OD AUTORÓW METODOLOGII

Zaproponowana przez nas „METODOLOGIA NAUCZANIA POLSKICH TAŃCÓW TRADYCYJNYCH W FORMACH NIESCENICZNYCH” jest owocem 25 letniej pracy warsztatowej i edukacyjnej, uwzględniającej współczesne predyspozycje i umiejętności, pokolenia pozbawionego żywego kontaktu z tradycyjnym tańcem i muzyką.

Nauka i ćwiczenia taneczne wynikają w niej z naturalnej motoryki naszego ciała oraz czynności wykonywanych przez nas na co dzień. Dzięki niej będzie można opanować podstawy tańca w formie niescenicznej w metrum parzystym na dwa (rytmy polkowe) jak również nieparzystym - na trzy (m.in. rytmy mazurkowe) m.in. odczuwanie i rozumienie rytmu, poruszanie się w rytmie, tańczenia solo, w parze i w grupie, po kole i w luźnej grupie, wirowania w układzie otwartym i zamkniętym.

W naszym rozumieniu nauka tańca, nauka kroków ma być równoważna z nauką postaw społecznych, nauką obcowania i interakcji z drugą osobą, z którą wykonuje się wspólnie taniec oraz innymi osobami/parami uczestniczącymi w tej samej czasoprzestrzeni co my sami. Taniec tradycyjny i muzyka ma być tak jak dawniej pretekstem do spotkania się z drugim człowiekiem.

Nasze filmowe materiały edukacyjne przewidziane są dla odbiorców w różnym wieku, zarówno osób początkujących jak i średnio zaawansowanych, zarówno amatorów jak i osób zawodowo zajmujących się edukacją taneczną, dla których taniec tradycyjny w formie niescenicznej będzie nową formułą ruchową.

Ma ona wypełnić lukę w braku łatwo dostępnych materiałów edukacyjnych dotyczących metodologii nauczania polskich tańców tradycyjnych w formach niescenicznych.

Co do samej nauki to po pierwsze podstawą naszych tanecznych umiejętności oraz łatwości poruszania się przy danej muzyce będzie nasze z nią osłuchanie. Gdy tego nie będzie to trochę tak jak byśmy rozmawiali z niewidomym o kolorach.

Po drugie by tańczyć ważne jest nie tylko poznanie kroku danego tańca, ale co wydaje się być  równie ważne, a może nawet ważniejsze, to komfort i miła atmosfera podczas tańca, poczucie akceptacji oraz bezpieczeństwo. Wraz z nimi pojawią się rozluźnienie w ciele, radość i dobry nastrój, które przyczynią do łatwiejszego odnalezienia rytmu, początku frazy muzycznej, pulsu, gdzie jest przysłowiowe RAZ w takcie. Wszak taniec w tej formie ma być miłą rozrywką, miło spędzonym czasem wolnym, a nie ciężką pracą.