Giga
Opis
Taniec pochodzący z Anglii, zachował charakterystyczne ruchy ludowych jig tańczonych do dziś na Wyspach Brytyjskich. Najszybszy ze wszystkich tańców okresu baroku, skoczny, żywy, niezwykle zwrotny, tańczony jest również przez kobiety. Giga jest tańcem teatralnym i w spektaklach baletowych kreuje charaktery pełne ekspresji i wyrazu.
Jako taniec dworski giga pojawiła się już w XVI wieku w intermediach i komediach dworu elżbietańskiego. Na dwór francuski trafiła w połowie XVII wieku. Z początku cieszyła się wielkim sukcesem jako taniec teatralny, by zniknąć w 2. poł. XVIII wieku. Tańczona w Anglii jako taniec komiczny w formie burleski, czasami nawet akrobatyczny, we francuskich kompozycjach baletowych stanowiła przykład najwyższego poziomu techniki i wirtuozerii tanecznej. W jej układach nie brak trudnych skoków, piruetów i cabrioles. Najbardziej znane, zachowane i zapisane systemem Feuilleta choreografie gig pochodzą z baletów Roland Lully’ego oraz Tancrède i Fêtes Venitiennes Campry. Formy gig w metrum 6/4 lub 6/8 zachowują szybkie tempo, skoczny, szalony charakter.
Kroki gigi oparte są na podskokach i niekończących się obrotach. Są to przede wszystkim pas de gigue, pas de passacaille, sissonne, jetté i szybkie chassé.
Bibliografia
- Agnel Romana. Podstawowe formy tańca dworskiego w okresie Baroku [w:] W kręgu tańca barokowego, red. P. Grajter, Łódź, 2007.
- Conté Pierre, Danses anciennes de cour et de théâtre en France, Paris, 1974.
- Drabecka Maria, Choreografia baletów warszawskich za Sasów, Kraków, 1988.
- Larousse-Bordas, Dictionnaire de la danse, Paris, 1999.