Kujawiak (niestylizowany)

Nazwa kujawiak po raz pierwszy pojawiła się na początku XIX wieku i pochodzi od regionu Kujaw, ale kujawiaki tańczono również w Łęczyckiem czy Wielkopolsce. Ludowe nazwy tego tańca, które funkcjonowały wcześniej to m.in. śpiący i kolebany. Kujawiak jest tańcem granym w metrum 3/4, w wolnym tempie z wieloma elementami wspólnymi z mazurkiem czy oberkiem. Melodie kujawiaków częściej niż ma to miejsce w przypadku pokrewnych mu tańców, oparte są na tonacjach molowych, dzięki czemu przyjmują bardziej liryczny charakter.

Według niektórych autorów melodia tego tańca odzwierciedla kujawski krajobraz – szeroki i spokojny. Chociaż wiejskie kujawiaki charakteryzują się także zmianami tempa, bogatą rytmiką ze zmianami akcentów, w obrębie tej samej melodii, czasem przerywanej przyśpiewkami. Powszechnie jest tańczony w parach elastycznym krokiem w przód lub wirowo z zastosowaniem licznych elementów ozdobnych jak chociażby: przytupy, wymachy ramion, ukłony.