Polka trzęsiona

W Sieradzkiem polka trzęsiona jest, obok owijoka, drugim powszechnie tańczonym tańcem. W niektórych wsiach była nazywana także drygana, drobna, gruba. „Drygliwie”, czyli sprężynująco, tańczono polkę także w Opoczyńskiem, w Radomskiem, na Kurpiach Białych i Zielonych, Lubelszczyźnie i na Podkarpaciu. W Rzeszowskiem jest to tramelka, odmiana polki trzęsionej, wykonywana z towarzyszeniem śpiewu. W okolicach Przeworska nosi nazwę tramblanka. Znane są inne nazwy tego tańca na Podkarpaciu: tramla, trampolka i trzęsionka. Wśród Lachów Sądeckich zwie się tramelpolką, a żywieckich mieszczan tramla-polką.

To taniec szybki (metrum 2/4), wykonywany dreptanymi krokami, z akcentami i przytupami wykonywanymi przez tancerzy w momencie zmiany kierunku obrotów. Charakterystyczna dla tego typu polek jest „drygliwość” całego ciała od kolan po ramiona. Kroki polki trzęsionej wykonywane są w rytmie ćwierćnut, natomiast pionowe „dryganie” ciałem ma rytm ósemek. Tańczy go dowolna ilość par w miejscu lub – częściej – po obwodzie koła, w cztery strony. W Sieradzkiem, Opoczyńskiem, w Rzeszowskiem i innych regionach taniec zamawia jedna para, zawołaniem lub przyśpiewką, po czym do tańca włączają się pozostałe pary.