technika taneczna - odnajdywanie rytmu parzystego w muzyce
Muzyka do pobrania - "Na piecu łoroł"
OD AUTORÓW METODOLOGII
Zaproponowana przez nas „METODOLOGIA NAUCZANIA POLSKICH TAŃCÓW TRADYCYJNYCH W FORMACH NIESCENICZNYCH” jest owocem 25 letniej pracy warsztatowej i edukacyjnej, uwzględniającej współczesne predyspozycje i umiejętności, pokolenia pozbawionego żywego kontaktu z tradycyjnym tańcem i muzyką.
Nauka i ćwiczenia taneczne wynikają w niej z naturalnej motoryki naszego ciała oraz czynności wykonywanych przez nas na co dzień. Dzięki niej będzie można opanować podstawy tańca w formie niescenicznej w metrum parzystym na dwa (rytmy polkowe) jak również nieparzystym - na trzy (m.in. rytmy mazurkowe) m.in. odczuwanie i rozumienie rytmu, poruszanie się w rytmie, tańczenia solo, w parze i w grupie, po kole i w luźnej grupie, wirowania w układzie otwartym i zamkniętym.
W naszym rozumieniu nauka tańca, nauka kroków ma być równoważna z nauką postaw społecznych, nauką obcowania i interakcji z drugą osobą, z którą wykonuje się wspólnie taniec oraz innymi osobami/parami uczestniczącymi w tej samej czasoprzestrzeni co my sami. Taniec tradycyjny i muzyka ma być tak jak dawniej pretekstem do spotkania się z drugim człowiekiem.
Nasze filmowe materiały edukacyjne przewidziane są dla odbiorców w różnym wieku, zarówno osób początkujących jak i średnio zaawansowanych, zarówno amatorów jak i osób zawodowo zajmujących się edukacją taneczną, dla których taniec tradycyjny w formie niescenicznej będzie nową formułą ruchową.
Ma ona wypełnić lukę w braku łatwo dostępnych materiałów edukacyjnych dotyczących metodologii nauczania polskich tańców tradycyjnych w formach niescenicznych.
Co do samej nauki to po pierwsze podstawą naszych tanecznych umiejętności oraz łatwości poruszania się przy danej muzyce będzie nasze z nią osłuchanie. Gdy tego nie będzie to trochę tak jak byśmy rozmawiali z niewidomym o kolorach.
Po drugie by tańczyć ważne jest nie tylko poznanie kroku danego tańca, ale co wydaje się być równie ważne, a może nawet ważniejsze, to komfort i miła atmosfera podczas tańca, poczucie akceptacji oraz bezpieczeństwo. Wraz z nimi pojawią się rozluźnienie w ciele, radość i dobry nastrój, które przyczynią do łatwiejszego odnalezienia rytmu, początku frazy muzycznej, pulsu, gdzie jest przysłowiowe RAZ w takcie. Wszak taniec w tej formie ma być miłą rozrywką, miło spędzonym czasem wolnym, a nie ciężką pracą.
TECHNIKA TANECZNA 1 - ODNAJDYWANIE RYTMU PARZYSTEGO W MUZYCE
Rytmy parzyste w polskich tańcach tradycyjnych są bardzo powszechne, zwłaszcza w południowej i wschodniej części naszego kraju. Tańcami w metrum parzystym 2 / 4 lub 4 / 4 będą np. krakowiaki, różnego rodzaju polki, wiwaty, okółki, chodzone, obyrtane i powolniaki i na nich skupimy się podczas naszej pierwszej lekcji.
Dzięki podobnym prostym ćwiczeniom zaproponowanym przez nas do polki drobnej ale wykonywanych m.in. do rytmu innych, trudniejszych polek, krakowiaków, wiwatów, powolniaków, okółek czy obyrtanych, będziecie mogli w nich odnaleźć rytm, puls, frazę i balans.
Proponujemy na początek ćwiczyć do melodii o rytmie parzystym (prosta drobna polka), gdyż będzie to łatwiejsze dla osób, które zaczynają swoją przygodę z tańcami tradycyjnymi. Z rytmiką parzystą jesteśmy w brew pozorom dość dobrze osłuchani za sprawą współczesnej wszechobecnej muzyki rozrywkowej. Może być to dowolna polka, kilka z nich znajdziecie do pobrania w naszych lekcjach na stronie taniec.edu.pl.
Ćwiczenie to możemy robić w pojedynkę w małym pomieszczeniu, jak również na dużej Sali, w gronie innych tańczących. Wówczas ustawiamy się na linii koła, zwróceni twarzą w kierunku tańca „pod słońce” czyli w przeciwną do kierunku ruchu wskazówek zegara. Tworzony przez tańczących krąg, może od czasu do czasu może ulegać rozbiciu, co sprawia że rozproszone osoby tańczą pojedynczo.
Możemy wówczas przemieszczać się w różnych kierunkach „świata”, zarówno po pod słońce jak i ze słońcem oraz mijać się nawzajem. Tego typu ćwiczenia, działania, bardzo przydają się później w tańcu, gdyż ćwiczymy w tym momencie umiejętność orientacji w przestrzeni oraz poruszania się pomiędzy innymi tańczącymi, dostosowując kierunek, prędkość do zmieniających się warunków na naszej „drodze” tańca (trochę przypomina to naukę jazdy samochodem) po to byśmy będąc na prawdziwej potańcówce nie wpadali na siebie, nie zderzali się z innymi.
W przygotowanym materiale filmowym poruszamy następujące zagadnienia:
- odnalezienie RAZ w takcie
- odnalezienie DWA w takcie
- połączenie ze sobą RAZ oraz DWA w takcie (dwóch ćwierć nut)
- rozdrobnienie rytmu w jednym takcie na ósemki
- mieszanie ósemek z ćwierć nutami w obrębie jednego taktu
- odnajdywanie i właściwe korzystanie z balansu w ciele (wykorzystanie ciężaru ciała w tańcu)
- finalnie dojdziemy do podstawowego kroku tradycyjnie płasko tańczonej polki.
